Εκδότης
Τελείωσε την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση το 1959. Θα παρακολουθήσει επιτυχώς τα μαθήματα της Παντείου. Στην πορεία θα φοιτήσει στο Ωδείο Αθηνών διακρινόμενος στη Σύνθεση, Ενορχήστρωση και Φούγκα.
Το 1960 θα κυκλοφορήσει το περιοδικό Ηνίοχος, το αντίπαλον δέος της Επιθεώρησης Τέχνης. Θα κλείσει όμως νωρίς στο τέταρτο μόλις τεύχος για πολιτικούς λόγους. Στη συνέχεια θα εργαστεί για μια δεκαετια στον εκδοτικό Οίκο Πάπυρος. Το 1974 ιδρύει το δικό του Εκδοτικό Οίκο, “Ο Κάκτος” όπου και θα τελεσφορήσει με 6.500 βιβλία. Η μεγαλύτερη του όμως επιτυχία και σταθμός στην εκδοτική του πορεία θα έρθει το 1991, ένα έργο ζωής, μοναδικό στα ελληνικά χρονικά και προσωπικό στοίχημα του ιδίου: η μετάφραση 720 βιβλίων αρχαίας ελληνικής γραμματείας.
Η μεγαλύτερή του προσφορά στα ελληνικά γράμματα και παρακαταθήκη στην ελληνική κοινωνία και όχι μόνο, ένα έργο ζωής από το 1991 και δώθε, μοναδικό στα χρονικά και προσωπικό στοίχημα του ιδίου, η ανάδειξη 720 βιβλίων Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας με το πρωτότυπο και τη μετάφραση, εισαγωγές, αναλύσεις και σχόλια με τον τίτλο “Οι Έλληνες”. Στόχος του να ολοκληρώσει όλη τη σειρά των 1.200 βιβλίων, πέρα από τις όποιες κακοτοπιές που διέρχεται η ύψιστη αυτή του ενέργεια. Αυτοσαρκαστικά σε μια αποστροφή του λόγου του και λίαν αφοπλιστικός κάπου είχε σημειώσει: “Σήμερα μεγαλώνουμε παιδιά χωρίς ιστορία. Κι αφού δεν τους ενδιαφέρουν τα χρόνια της πρόσφατης ιστορίας μας, αφού δεν τους ενδιαφέρουν οι τέσσερις αιώνες της δουλείας-που τις συνέπειες τους πληρώνουμε ακόμα και σήμερα-, έχουμε εμείς τώρα την απαίτηση να τους ενδιαφέρει η κλασική Ελλάδα; Οφείλουμε όμως να μην το ξεχνάμε: αν οι Αρχαίοι είναι πνευματική κληρονομιά όλης της ανθρωπότητας, ιστορική κληρονομιά είναι μόνο δική μας, των Ελλήνων, που φέρουμε το όνομά τους”
Το Πανεπιστήμιο της Σορβόνης τον βράβευσε το 2002, για την προσφορά του στα γράμματα. Η απέχθεια και αλαζονεία του Νεοέλληνα εξουσιαστή απέναντι στην έκδοση των Αρχαίων τον έκανε πιο φιλοσοφημένο. Αισθάνθηκε υπερήφανος όταν απέρριψε χρυσοφόρα πρόταση των Τούρκων καθώς δε δέχτηκαν να εκτυπώσουν παράλληλα με τη μετάφραση και το πρωτότυπο αρχαίο κείμενο.
Περισσότερα για τον Οδυσσέα Χατζόπουλο διαβάστε εδώ
