Γεωργουσόπουλος Κωνσταντίνος

Φιλόλογος, Ηθοποιός

Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας, 1957-60 Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών με καθηγητές τους Γ. Σιδέρη και Δ. Ροντήρη

Εργάστηκε από 1959-61 ως βοηθός σκηνοθέτη του Δ. Ροντήρη με το Πειραϊκό θέατρο (στην Ευρώπη και στην Αμερική), από  1961-63 πραγματοποίησε τη  στρατιωτική του  θητεία στο ραδιοφωνικό σταθμό ενόπλων δυνάμεων ως ραδιοσκηνοθέτης διασκέδασης και ηθοποιός. Έχει πάνω από 4.000 ώρες εκπομπής , κάθε βράδυ διάβαζε λογοτεχνικές σελίδες εναλλάξ με τον Γ. Φέρτη. Το 1964 διορίστηκε ως φιλόλογος στο Αθηναϊκό Λύκειο στην Ηλιούπολη. Το 1966 διορίστηκε στο δημόσιο και υπηρέτησε στις Σπέτσες, στο Μοσχάτο, στη Δραπετσώνα, στο Κρανίδι. Παραιτήθηκε το 1968. Επέστρεψε στην ιδιωτική εκπαίδευση στις σχολές “Μωραϊτη” και το 1999 συνταξιοδοτήθηκε. Από το 2000 είναι επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών. Το 1990 χρημάτισε Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου

Αποφοίτησε με άριστα από τη Δραματική Σχολή

Με το ψευδώνυμο Κ.Χ. Μύρης υπογράφει την λογοτεχνική του παραγωγή (ποίηση, πεζογραφία, μεταφράσεις, αρχαίου δράματος, στίχους τραγουδιών). Έχει εκδόσει: “ΘεατρικέςGEORG Κριτικές” 5 τόμους, Δοκίμια 5 τόμους, 1 ποιητική συλλογή, 1 συλλογή διηγημάτων, 1 ανθολόγιο με στίχους τραγουδιών, 6 τραγωδίες του Αισχύλου, 6 του Σοφοκλή, 10 του Ευριπίδη, 8 κωμωδίες του Αριστοφάνη. Επίσης, έχει μεταφράσει 3 κωμωδίες του Μολιέρου

Το 1986 κέρδισε το Α’ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου, το 2000 το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, και το 2000 το  Χρυσό μετάλλιο της πόλεως των Αθηνών

Από το 1977-2003  ήταν πρόεδρος της επιτροπής θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού, από 2003 έως σήμερα Πρόεδρος του Θεατρικού Μουσείου, από το 1990-2005 ήταν ιδρυτής και Πρόεδρος του κέντρου έρευνας και πρακτικών εφαρμογών του αρχαίου δράματος, Πρόεδρος του Διαβαλκανικού Οργανισμού Χαρτατούρια, μέλος του Δ.Σ. της εταιρείας σπουδών, της εταιρείας συγγραφέων, των ενώσεων Θεατρικών και Μουσικών κριτικών, της Αρχαιολογικής εταιρείας και του Παρνασσού