Γεννήθηκε το 1924 στο Μαυρολιθάρι της Παρνασσίδας στην Φωκίδα απ’ όπου καταγόταν και η μητέρα του.
Στην Καστριώτισσα Παρνασίδας, το διπλανό χωριό, είναι το πατρικό του σπίτι που είναι υψομετρικά το ψηλότερο σπίτι του χωριού. Επειδή στην Καστριώτισσα ζουν πολλοί με το όνομα Φούντας, το παρατσούκλι της οικογένειας ήταν “Καμάρας”. Είχε γονείς τον Ευθύμιο Φούντα και την Αγγελική το γένος Καδά. Είχε αδέλφια τον Παναγιώτη, την Μαργαρίτα, την Ευφροσύνη, την Λουκία και τον Σωτήρη. Παντρεύτηκε την Ελένη και απέκτησε δύο παιδιά, την Αγγελική (Τζέλα) Γεωργοπούλου και το Ευθύμιο (Θύμιο).
Σε δεύτερο γάμο παντρεύτηκε την Χρυσούλα Ζώκα και απέκτησαν ένα παιδί τον Παναγιώτη. Ήταν κάτοικος Άνω Γλυφάδας. Μετά το θάνατο στενού του φίλου, αποφάσισε να ασχοληθεί με την ηθοποιία. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών. Έπαιξε για κάποια χρόνια ποδόσφαιρο στην ΑΕΚ.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο στο “Νυφιάτικο τραγούδι” και στον κινηματογράφο στην ταινία “Τα Χειροκροτήματα” το 1944. Βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τις χρονιές 1966 και 1967 για την ερμηνεία του στις ταινίες Με τη λάμψη στα μάτια και Πυρετός στην άσφαλτο.
Έμεινε ιδιαίτερα γνωστή στον κόσμο η τελευταία σκηνή από την ταινία Στέλλα με τη Μελίνα Μερκούρη, όταν εκφωνούσε την περίφημη ατάκα: “Φύγε, Στέλλα, κρατάω μαχαίρι!”, ενώ συμμετείχε και στο Ποτέ την Κυριακή. Εμφανίστηκε και στην τηλεόραση το 1975, στην τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του Ν. Καζαντζάκη “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”.
Διετέλεσε Αντιδήμαρχος Πειραιά δύο τετραετίες. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Απεβίωσε στις 28 Νοεμβρίου 2010 σε ηλικία 86 ετών.
Πηγή: Wikipedia.org
